Klopp kthehet në Anfield. Jo si trajner. Por si pjesë e zemrës sonë!

Për herë të parë që nga ajo lamtumirë emocionale, Jürgen Klopp shkel përsëri në tokën e Anfield-it.

Jo për të drejtuar nga pankina. Jo për të dhënë udhëzime. Por për të dëshmuar — me sytë e tij — ekipin që dikur ndërtoi, tani në majë si kampion.

 

“You’ll Never Walk Alone” kumbonte më fuqishëm se kurrë atë natë.

Sepse mes mijëra zërave që këndonin, ishte një njeri që i kuptonte çdo fjalë me zemër: Klopp.

 

Ai nuk erdhi si trajner. Por si shpirt. Si një kapitull i historisë.

Vetë arsyeja pse podiumi qëndron sërish në Anfield, pas 35 vitesh pritje.

 

Nuk pati festë personale. As reflektorë.

Vetëm një buzëqeshje e heshtur, disa përqafime, dhe vështrimi krenar i një njeriu që dha gjithçka — dhe u largua me dinjitet.

 

Dhe kur trofeu u ngrit lart në qiell, Klopp nuk e preku.

Por të gjithë e dinin — emri i tij ishte gdhendur në të.

Në çdo detaj të këtij rrugëtimi. Në çdo sekondë që çoi deri në këtë ditë.

 

Mirësevjen sërish, Boss.

Ky trofe, ndonëse jo në duart e tua, do të të përkasë gjithmonë edhe ty.