Dashi dhe Doktori

Nga Toni Drishti

 

Doktori, me të gjitha daljet e tij heroike donkishoteske në konferenca shtypi, ka rrëshqitur në një lloj ëndërre, një lloj kllapie, një lloj deliri. Ka nisur të ngatërrojë dashin e larjes me dashin e tundjes. Njëra punë, e para, kërkon detergjent e furçë, tjetra, e dyta, thjesht e bën kokën gunga kur përplas brirët.

 

Por Doktori, i përhumbur mes qindra e mijëra denoncimeve, shifrave, çmimeve dhe armiqve imagjinarë, e ka kthyer politikën në lavanderi, ku lahen hesapet dhe ku rrobat i dalin, çuditërisht, më të pista dhe më të fëlliqta se ç’ishin më parë.

 

 

Sot, me seriozitetin e tij epik edhe kur është gati të vjedhë me kuç e me maç gjysmën e Shqipërisë dhe kusur mos t’i lërë, të rrëmbejë prona, gjire detesh dhe toka, ai u përpoq të bindte shqiptarët se nuk ka problem paga minimale, mjafton të mos ketë rroga të larta për zyrtarët e shtetit.

 

Pra, sipas Doktorit të dy deshëve, më mirë gjithë populli të vdesë me rrogë të vogël, sesa të pranojë që ndokush tjetër të marrë një pagë dinjitoze.

 

Dashi i larjes i kujton Doktorit SHQUP-in e dikurshëm, me të gjithë rraqet e braktisura në oborrin e PD-së së sotme.

 

Dashi i tundjes i kujton realitetin: sa herë përplaset, aq më qartë zbulohet halli i tij pas betejave boshe me mullinjtë e erës.

 

Dhe mes këtyre dy deshëve si mes Shibës dhe Karibës, Doktori habitet, hutohet, turbullohet, s'bën asnjë dallim mes brirëve, përplasjeve, larjeve, kafshimit pa u lodhur të atyre të dyjave që lëkunden por nuk bien, dhe fundoset pafund në ëndërrimet e veta për t’u bërë për të tretën a të katërtën herë nuse me tela me gjëmba.

 

Ku do përfundojë vallë odisea donkishoteske e Doktorit me deshë dhe ëndrra?

 

Në kazanet e lavanderisë politike, apo i përplasur në tokë nga Dashi i drejtësisë, të cilit ato të dyja vazhdojnë t'i lëkunden por ende nuk po i bien?