"Ai quhej Diogo – Një homazh nga Arne Slot për një lojtar e njeri të jashtëzakonshëm"

 

Deklarata e Arne Slot

Çfarë mund të thuhet? Çfarë mund të thotë dikush në një moment si ky, kur shoku dhe dhimbja janë kaq thellësisht të freskëta? Do të doja të kisha fjalët e duhura, por e di që nuk i kam.

E vetmja gjë që kam janë ndjenjat, të cilat e di që do t’i ndaj me shumë njerëz për një person dhe lojtar që e donim pa masë, dhe për një familje që na intereson dhe na dhimbset shumë.

Mendimet e mia të para nuk janë si trajner futbolli. Janë si baba, si bir, si vëlla dhe si xhaxha — dhe i përkasin familjes së Diogo-s dhe Andre Silva-s, të cilët kanë përjetuar një humbje të paimagjinueshme.

Mesazhi im për ta është shumë i qartë: nuk do të ecni kurrë vetëm. Lojtarët, stafi, dhe tifozët e Liverpool Football Club janë me ju — dhe nga ajo që pashë sot, e njëjta gjë mund të thuhet për gjithë komunitetin më të gjerë të futbollit.

Kjo nuk është vetëm një përgjigje ndaj një tragjedie. Është gjithashtu një reagim ndaj mirësisë së njerëzve që përfshihen dhe respektit që shumë kanë për këta djem si individë dhe për familjen e tyre në tërësi.

Për ne si klub, ndjenja e tronditjes është totale. Diogo nuk ishte thjesht një nga lojtarët tanë. Ai ishte i dashur për të gjithë ne. Ishte shok skuadre, koleg, bashkëpunëtor — dhe në çdo rol ishte i veçantë.

Mund të them shumë për atë që ai i solli skuadrës sonë, por e vërteta është se kushdo që e ka parë Diogo-n të luajë, e ka parë vetë: punë e palodhur, dëshirë, përkushtim, cilësi e lartë, gola. Thelbi i asaj që një lojtar i Liverpool-it duhet të jetë.

Por kishte edhe anë që nuk i shihnin të gjithë. Një person që kurrë nuk kërkoi famë, por e fitoi gjithsesi. Jo mik për dy veta, por mik për të gjithë. Dikush që e bënte tjetrin të ndihej mirë vetëm duke qenë pranë tij. Një njeri që kujdesej thellësisht për familjen e vet.

Herën e fundit që folëm, e urova Diogo-n për fitoren në Nations League dhe i urova fat për dasmën e tij të ardhshme. Në shumë mënyra, ishte një verë ëndrrash për Diogo-n dhe familjen e tij, çka e bën edhe më zemërthyese që gjithçka të përfundojë kështu.

Kur erdha për herë të parë në klub, një nga këngët e para që mësova ishte ajo që tifozët tanë këndonin për Diogo-n. Nuk kisha punuar më parë me të, por kuptova menjëherë se nëse tifozët e Liverpool-it – që kanë parë kaq shumë lojtarë të mëdhenj ndër vite – kishin një këngë të tillë për Diogo-n, ai duhej të kishte diçka të veçantë.

Që kemi humbur këto cilësi në rrethana kaq tragjike, është diçka që ende nuk kemi arritur ta përballojmë. Për këtë arsye, kemi nevojë që të gjithë në klub të qëndrojnë të bashkuar dhe të jenë aty për njëri-tjetrin. Ia kemi borxh Diogo-s, Andre Silva-s, familjes së tyre dhe vetes.

Ngushëllimet e mia më të sinqerta shkojnë për gruan e Diogo-s, Rute, tre fëmijët e tyre të mrekullueshëm dhe për prindërit e Diogo-s dhe Andre Silva-s.

Kur të vijë koha e duhur, do ta festojmë jetën e Diogo Jota-s, do të kujtojmë golat e tij dhe do të këndojmë këngën e tij. Për momentin, do ta kujtojmë si një qenie njerëzore unike dhe do të vajtojmë humbjen e tij. Ai nuk do të harrohet kurrë.

Ai quhej Diogo.